Lysander
ch. 1
Lys.1.1
Lysander Lacedaemonius magnam reliquit sui
famam, magis felicitate quam virtute partam: Athenienses enim adversus Peloponnesios bellum gerentes
Lys.1.2
sexto et vicesimo anno confecisse apparet, neque id
qua ratione consecutus sit latet: non enim virtute sui
exercitus, sed immodestia factum est adversariorum,
qui, quod dicto audientes imperatoribus suis non erant,
dispalati in agris relictis navibus in hostium venerunt
potestatem. quo facto Athenienses se Lacedaemoniis
dediderunt.
Lys.1.3
hac victoria Lysander elatus, cum antea
semper factiosus audaxque fuisset, sic sibi indulsit,
ut eius opera in maximum odium Graeciae Lacedaemonii pervenerint.
Lys.1.4
nam cum hanc causam Lacedaemonii dictitassent sibi esse belli, ut Atheniensium impotentem dominationem refringerent, postquam apud
Aegos flumen Lysander classis hostium est potitus,
nihil aliud molitus est quam ut omnes civitates in
sua teneret potestate, cum id se Lacedaemoniorum
causa facere simularet.
Lys.1.5
namque undique, qui Atheniensium rebus studuissent, eiectis decem delegerat in una
quaque civitate, quibus summum imperium potestatemque omnium rerum committeret. horum in numerum
nemo admittebatur, nisi qui aut eius hospitio contineretur aut se illius fore proprium fide confirmarat.
ch. 2
Lys.2.1
Ita decemvirali potestate in omnibus urbibus constituta ipsius nutu omnia gerebantur. cuius de crudelitate ac perfidia satis est unam rem exempli gratia
proferre, ne de eodem plura enumerando defatigemus lectores.
Lys.2.2
victor ex Asia cum reverteretur Thasumque
devertisset, quod ea civitas praecipua fide fuerat erga
Athenienses, proinde ac si non iidem firmissimi solerent esse amici, qui constantes fuissent inimici, pervertere eam concupivit.
Lys.2.3
vidit autem, nisi in eo occultasset voluntatem, futurum ut Thasii dilaberentur
consulerentque rebus suis
ch. 3
Lys.3.1
Itaque ii decemviralem potestatem ab illo constitutam sustulerunt. quo dolore incensus iniit consilia reges Lacedaemoniorum tollere. sed sentiebat id
se sine ope deorum facere non posse, quod Lacedaemonii omnia ad oracula referre consuerant.
Lys.3.2
primum Delphicum corrumpere est conatus. cum id non potuisset, Dodonaeum adortus est. hinc quoque repulsus
dixit se vota suscepisse, quae Iovi Hammoni solveret,
existimans se Afros facilius corrupturum.
Lys.3.3
hac spe cum profectus esset in Africam, multum eum antistites Iovis fefellerunt. nam non solum corrumpi non
potuerunt, sed etiam legatos Lacedaemonem miserunt,
qui Lysandrum accusarent, quod sacerdotes fani corrumpere conatus esset.
Lys.3.4
accusatus hoc crimine iudicumque absolutus sententiis, Orchomeniis missus subsidio
occisus est a Thebanis apud Haliartum.
Lys.3.5
quam vere de eo secus foret iudicatum, oratio indicio fuit, quae
post mortem in domo eius reperta est, in qua suadet
Lacedaemoniis, ut regia potestate dissoluta ex omnibus dux deligatur ad bellum gerendum, sed sic scripta,
ut deum videretur congruere sententiae, quam ille se
habiturum pecunia fidens non dubitarat. hanc ei scripsisse Cleon Halicarnasius dicitur.
ch. 4
Lys.4.1
Atque hoc loco non est praetereundum factum
Pharnabazi, satrapis regii. nam cum Lysander praefectus classis in bello multa crudeliter avareque fecisset deque iis rebus suspicaretur ad cives suos esse
perlatum, petiit a Pharnabazo ut ad ephoros sibi testimonium daret, quanta sanctitate bellum gessisset sociosque tractasset, deque ea re accurate scriberet:
magnam enim eius auctoritatem in ea re futuram.
Lys.4.2
huic ille liberaliter pollicetur: librum grandem verbis
multis conscripsit, in quibus summis eum effert laudibus. quem cum hic legisset probassetque, dum signatur, alterum pari magnitudine et tanta similitudine, ut
discerni non posset, signatum subiecit, in quo accuratissime eius avaritiam perfidiamque accusarat.
Lys.4.3
Lysander domum cum redisset, postquam de suis rebus gestis
apud maximum magistratum quae voluerat dixerat,
testimonii loco librum a Pharnabazo datum tradidit.
hunc summoto Lysandro cum ephori cognossent, ipsi
legendum dederunt. ita ille imprudens ipse suus fuit accusator.
